Modena

Galeria i Biblioteca Estense

Po Modenie przyjemnie się chodzi bez celu, lecz systematyczne zwiedzanie najlepiej rozpocząć od Palazzo dei Musei (krótki spacer od Piazza Grandę), dawnego arsenału, a następnie przytułku, gdzie obecnie mieszczą się miejskie muzea i galerie sztuki. Biblioteca Estense (sale wystaw czynne wt.-sb. 10.00-13.00; biblioteka nd.-pt. 9.00-20.00, sb. 9.00-14.00) na pierwszym piętrze jest otwarta głównie dla studentów, a eksponaty—listy wymieniane przez monarchów, papieży i despotów, z olbrzymimi woskowymi pieczęciami — nie są zbyt ciekawe. Warto jednak poddać się przydługiej procedurze wypełniania formularzy i pozostawić paszport, aby zobaczyć biblię Borso d’Este (Bibbia Borso), bodaj najbogaciej zdobioną księgę na świecie. W reorganizowanym obecnie Mostra Permanente można obejrzeć wczesne mapy rysowane na pergaminie.

W drewnianych skrzyniach Museo del Risorgimento (wt.-czw. 9.00-13.00 i 14.30-17.30, pt.-nd. 9.00-13.00) na parterze mieszczą się flagi, bębny, mundury, hełmy z piórami, zdjęcia i plakaty polityczne odzwierciedlające wczesną historię zjednoczenia Włoch, od rewolucji w 1831 r. w Modenie, Parmie i państwach papieskich, które książę Francesco IV z Modeny brutalnie stłumił, po niepokoje w 1848 r. i ostateczne zawarcie przez Modenę paktu z Piemontem, co zapowiadało związek państw włoskich. W jednej ze skrzyń znajduje się imponujące gęsie pióro ozdobione wstążkami, którym ponoć złożono podpisy na układzie związkowym.

Przez sklepione przejście z rzymskimi tablicami nagrobnymi — Piazza Matteotti został zbudowany na miejscu nekropolii — schody na prawo prowadzą na najwyższe piętro do Galeria Estense (wt.-nd. 9.00-19.10; 2000 L), która składa się ze zbiorów obrazów rodu d’Este. Są tu dzieła lokalnych szkół, od wczesnego renesansu do dzieł Carraccich, Guercina i Guida Reni, rzeźby w terakocie Niccola dell’Arca, a także przenośne ołtarze, madonny i tryptyki wykonane przez mniej znanych artystów emiliańskich, jak Cosimo Tura, który wymalował pałac Schifanoia w Ferrarze. Jest też popiersie Francesca d’Este dłuta Berniniego, portret tego samego człowieka pędzla Velasqueza i weneckie dzieła Tintoretta i Paola Veronese.

Nieco dalej, w spokojnym zakątku miasta, przy via N. Sauro, znajduje się kolejne muzeum, Museo Muratoriano (codz. 9.00-12.00). Mieści się tu dobytek i dzieła jezuity Ludovica Antonia Muratori, historiografa i historyka, którego idee pomogły w XVIII w. przełamać monopol Kościoła w dziedzinie szkolnictwa.

Gastronomia i życie nocne

Jeśli chodzi o lokale gastronomiczne, Ristorante Pizzeria Santa Lucia, via Taglio 61, i Trattoria Aldini, via Albinelli 40 — to standardowe restauracje; jest też tania stołówka w Centro Sociale S Geminiano, via San Geminiano 3 (IX-VII, pn.-sb.

11.50-12.30 i 19.00-21.00). Większy wybór jest w Fini na Largo San Francesco, lecz ceny są wysokie; jest też restauracja chińska, Asia, via Falloppia 25, gdzie ceny są z reguły korzystne. Prowiant można kupić w Giusti na via Farini, delikatesach działających od XVII w.

Niezależnie od lokalu warto spróbować dość dziwnych wieprzowych specjałów modeńskich: ciccioli to chrupkie ścinki wieprzowe wystawiane pod wieczór w barach; zampone to udźce wieprzowe, wraz z raciczkami, obrane z kości i faszerowane mielonym mięsem. Po kilku godzinach gotowania skóra również nadaje się do jedzenia. Cotechino to podobnego typu potrawa, lecz tym razem faszerowany jest pęcherz zwierzęcia.

Jeśli chodzi o nocne życie , to w Wienna i Floride, oba lokale znajdują się na via Camatta, czasem występują zespoły muzyczne. Sympatycznym miejscem jest News, bar z wideo przy Corso Canal Chiaro 26 (trzeba przejść przez brązowe drzwi i nacisnąć dzwonek po prawej stronie). Przy via del Gambero 76 (autobus nr 7, jadący za miasto w kierunku Policlinico) jest klub dla kobiet(Casa delle Donnę), gdzie w poniedziałki i piątki w godzinach 20.00-23.00 czynny jest bar, również tylko dla kobiet. Można odwiedzić także wielki Palasport, gdzie występują zespoły angielskie i amerykańskie znajdujące się w trasie — bilety do nabycia w Fangareggi, sklepie z płytami przy Corso Canal Chiaro 3. Jest to praktycznie jedyna sala koncertowa tych rozmiarów w regionie i koncerty są rozplakatowane aż w Ferrarze i Piacenzy.

Okolice Modeny

Na pierwszy rzut oka okolica Modeny wygląda niezachęcająco — sklepy z tanimi meblami i sprzętem elektrycznym, walące się gospodarstwa wielkości pałaców i fabryki. Północ równiny to szerokie pola zboża, rzędy ogłowionych drzew owocowych i winorośl na pergolach, z rzadka tylko przerywane linią połyskujących w słońcu topoli.

Również miasta są monotonne i uprzemysłowione, choć można się wybrać do CARPI, które jest największym miastem w okolicy. Piazza dei Martiri to olbrzymi, imponujący otwarty plac i już dla niego tylko warto tu przyjechać; z kolei w XVI-wiecznym Castello del Pio, z masą ozdobnych wieżyczek i baszt, mieści się ciekawe muzeum — Museo al Deportato. Podczas drugiej wojny światowej wojska okupacyjne (przed deportacją do Niemiec) trzymały więźniów w obozie w Fossoli 6 km na północ — zrujnowane obozowe baraki nadal stoją na polu — i w muzeum znajdują się ekspozycje dotyczące obozów i panujących tam warunków, wplecione w kontekst polityczny i rasowy. Pozostała część Carpi jest niezbyt ciekawa, więc raczej nie ma powodu, by tam dłużej zabawić. Pociągi i autobusy odjeżdżają co godzinę do Modeny, lecz jeśli trzeba tu pozostać na noc, tanie pokoje można znaleźć w Albergo da Georgio na via G. Rocca (• 0531/685365).

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.